MIJN
THUIS
Hoe voel jij je thuis?
De plek waar je woont noem je thuis. Daar ben je veilig en kan je jezelf zijn. Tenminste, zo zou het moeten zijn, want dat verdient ieder kind. Meestal wonen kinderen bij hun ouders, samen met broers en zussen. Je kunt ook op andere plekken thuis zijn. Bij je grootouders, je voogd, familie of op je eentje op kamers.
Mijn gezin
Ouders en hun kinderen vormen een gezin. Je hebt ook pleeggezinnen, samengestelde gezinnen, eenoudergezinnen enz. Je hebt ze in alle soorten en maten! Je hoeft niet eens officieel familie te zijn om een gezin te vormen.
VEELGESTELDE VRAGEN
Ieder kind moet zich veilig kunnen voelen thuis. Je mag er op kunnen rekenen dat je ouders voor je zorgen, je beschermen en voor je klaar staan. Natuurlijk komen er in ieder gezin wel eens problemen of fikse ruzies voor, dat is normaal, zeker als kinderen zelfstandiger worden. Soms gaat het fout in een gezin: als je ouders voortdurend ruzie maken bijvoorbeeld, echt slaande ruzie, of ze zijn in een scheiding beland en betrekken jou of misschien je broers en zusjes erbij. Ook kunnen kinderen ook slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Soms verwaarlozen ouders onbedoeld hun kinderen, of geven ze hen niet genoeg liefde en aandacht. Dan kom je emotioneel veel te kort. Dit zijn allemaal redenen om hulp te zoeken! Maar ook als je een beetje twijfelt of wat er bij jou in huis gebeurt ‘gewoon’ is, kan dat al een goede reden zijn hier eens over te praten.
Je hoeft niet rijk te zijn om een fijn leven te hebben. Ook als ouders het niet breed hebben kunnen ze goed voor hun kinderen zorgen en hen een fijn leven bieden. Maar soms lukt dat niet meer: misschien omdat je ouders werkloos zijn of ziek, of verslaafd. Of gewoon door pech! Er zijn heel wat kinderen en jongeren die in armoede leven. Meer dan je denkt. Er is dan bijvoorbeeld niet voldoende geld om eten te kopen en behoorlijke kleren. Die kinderen kunnen ook niet mee op schoolreis bijvoorbeeld en ze zijn ook geen lid van sportclubs en zo. Er zijn sociale diensten die dan hulp kunnen bieden, maar niet iedereen kan die vinden of schaamt zich om hulp aan te nemen.
Mensen zijn bijzondere wezens. Ze hebben allemaal behoefte aan veiligheid, liefde en aandacht. Maar wel allemaal op hun eigen manier. Zo zijn er ouders die graag veel mensen om zich heen hebben, of juist liever alleen leven en er zijn ouders die houden van iemand van hun eigen geslacht. Sommige situaties zijn een keuze, sommige overkomen je, zoals bijvoorbeeld het verlies van een ouder. In welke situatie jij je ook bevindt, je mag er op kunnen vertrouwen dat jouw opvoeders het beste met je voor hebben. Dit betekent niet dat jij alles normaal, leuk of fijn hoeft te vinden. Zeker als je wat ouder wordt en een eigen mening en smaak ontwikkelt. Thuis hierover kunnen praten is heel belangrijk, zodat jij en degene die jou opvoedt elkaar leren begrijpen.
Ouders willen hun kinderen beschermen en veilig houden. Iedere ouder heeft daarbij eigen waarden en normen, dus ook een verschillende manier van opvoeden. En soms vergeten ze dat veel kinderen al heel verstandig en zelfstandig kunnen zijn. Ze lopen echt niet in zeven sloten tegelijk! Geen wonder dat jij soms baalt of beslissingen oneerlijk vindt, zeker als je vrienden wel meer vrijheid krijgen. Vergeet niet dat ouders ook moeten wennen aan het idee dat ze hun kinderen langzaam aan meer verantwoordelijkheid kunnen geven. Door er samen over te praten en te laten zien dat je geen misbruik zult maken van meer vrijheid, kom je al een heel eind. Maar verwar zelfstandigheid en vertrouwen vooral niet met alles mogen, want er zijn soms hele goede redenen om als ouder gewoon een keertje nee te zeggen. Zolang jij maar het idee hebt, dat deze redenen ook besproken mogen worden.
Veranderingen in huis
Als er iets in jouw huis verandert, heeft dat invloed op iedereen. Zelfs als het een leuke verandering is. Volwassen maken soms keuzes die nodig zijn, of die zij nodig hebben. Deze keuzes gaan niet altijd over jou, maar ze kunnen jouw leven wel veranderen. Het is dan ook niet vreemd dat jij af en toe twijfelt. Over hoe je je voelt en of je daar iets mee moet.
VEELGESTELDE VRAGEN
Mensen gaan soms uit elkaar. Omdat ze niet meer samen kunnen leven, niet meer van elkaar houden of om redenen die ze zelf niet eens echt weten. Als je ouders gaan scheiden kunnen ze proberen dat zo netjes mogelijk te doen. Dus zonder knallende ruzies en met redelijke afspraken. Soms zijn ouders helaas zo boos op elkaar en ze hopen dat jij partij kiest. Dus als je pech hebt, zit jij er middenin, gewoon omdat je ouders het er zelf ook moeilijk mee hebben of omdat ze even drukker met hun eigen gevoel zijn bezig zijn, dan met jou.
Vaak wordt de kinderen helemaal niet gevraagd wat zij ervan vinden. Dat is moeilijk, voor hen en voor jou. Misschien wil je helemaal niet de ene week bij je moeder wonen en dan weer verhuizen naar je vader. Misschien heb je echt geen zin in plus-papa’s en -mama’s en nieuwe broers en zussen, waarmee je je kamer moet delen! Dat is allemaal begrijpelijk. Je mag het afschuwelijk vinden als je ouders kwaad spreken over elkaar of jou uithoren over de nieuwe partner. Maar zorg wel dat je dit gevoel niet voor je houdt, want je hoeft dit niet alleen op te lossen.
Als er een baby bij komt in een gezin, nieuwe stiefbroertjes en zusjes, of als je vader of moeder een nieuwe relatie krijgt, dan kan dat hard aankomen. De nieuwelingen krijgen veel aandacht en het voelt alsof jij je maar moet aanpassen! Het kan soms een hele tijd duren voor jij je weer thuis voelt in je eigen gezin. Zeker als je ouders niet doorhebben hoe moeilijk het voor jou is. Misschien vinden ze dat je zeurt, dat je verwend bent en dat je maar moet leren de aandacht te delen met de anderen in het gezin. Het is voor hen natuurlijk allemaal nieuw en misschien ook niet makkelijk, maar daar hoef jij niet onder te lijden.
Of het nu door een scheiding komt, geldproblemen, te hard moeten werken, het kan zomaar zijn dat een van je ouders even niet zo lekker in z’n vel zit. Dat is heel menselijk en kan iedereen gebeuren. Vervelend is wel als dat op jou wordt afgereageerd of als jij zorgen maakt of het goed met hem of haar gaat. Daar hoef jij je als kind helemaal niet mee bezig te houden. Natuurlijk is het niet verkeerd om een tijdje meer rekening te houden met elkaar, maar als het erger lijkt te worden of lang gaat duren, mag je gerust aan de bel trekken. Het kan namelijk zo zijn dat jouw ouder dit zelf niet opgelost krijgt en hier een beetje hulp bij kan gebruiken.